Hoewel ik absoluut geen groene vingers heb, ben ik een enorme bewonderaar van de natuur. De schoonheid, de veerkracht, het ritme, de samenhang,… Vanuit mijn thuisbureau zie ik hoe de seizoenen elk jaar opnieuw hun stille werk doen. Soms lijkt het alsof er niets beweegt. En dan, ineens, barst alles los.

Maar in de natuur volgt niet elke plant deze seizoenen. De bamboe doet het anders. Die volgt z’n eigen ritme. Wanneer je een bamboeplant zaait, lijkt er jarenlang niets te gebeuren. Je geeft water, verzorgt de bodem, maar boven de grond blijft het stil. Geen stengels, geen bladeren, geen bloemen. En dan, na enkele jaren, schiet hij ineens in een paar weken tot tientallen meters hoog. Ondergronds groeide ondertussen een ingenieus wortelnetwerk. Sterk, diep en wijdvertakt. Onzichtbaar, maar essentieel. Waar andere planten jaarlijks bloeien en verwelken, investeert de bamboe eerst jarenlang in zijn fundament.

Net daarom hou ik zo van de bamboemetafoor. Ze weerspiegelt niet alleen hoe duurzame projecten en samenwerkingen ontstaan, maar ook wat ze nodig hebben om echt te kunnen groeien.

Eerst de bodem voeden. Geduldig investeren in relaties, samenhang, gedeelde taal. Wegen zoeken, experimenteren, bijsturen. Niet alles hoeft meteen duidelijk, zichtbaar of groots te zijn om betekenisvol te zijn. En hoewel ongeduld en de roep om dingen concreter, grootser, sneller te maken – bij mezelf én bij anderen – vaak druk zet, weet ik intussen: het is precies die stille, onzichtbare en soms nog onduidelijke groei die de sterkste fundamenten legt. Want wat diep geworteld is, groeit later des te steviger, hoger en met meer veerkracht.

En net omdat ik zo geloof in deze manier van werken — in de kracht van tijd nemen, verbinden, delen en samen zoeken — koos ik ervoor om dat ook zelf te doen, toen ik sprong van de ambtenarij naar het ondernemerschap…

Mijn weg…van civil servant naar civil entrepreneur

De sprong…

Eind 2021 nam ik de sprong van ‘civil servant’ naar ‘civil entrepreneur’. Ik ruilde een veilige overheidsjob voor het onzekere pad van zelfstandig ondernemerschap. Zonder klaar concept of helder businessplan maar vooral een niet te negeren gevoel. Ik wil opnieuw ruimte maken, voor mezelf, voor anderen, voor ideeën die een verschil maken. En dat had even tijd nodig…

M’n focus en ambities was ik doorheen de jaren, functieomschrijvingen, silo’s, streng bewaakte bevoegdheden en doorgedreven pragmatiek (of je zou het ook korte termijn denken kunnen noemen) wat verloren. Dus ik zou van deze ruimte en vrijheid gebruik maken om eerst en vooral m’n drive weer te vinden. Daarnaast zocht ik naar een nieuwe manier om meer actie te kunnen ondernemen op een innovatieve manier. Dat was naar mijn gevoel al beter gelukt als ondernemende burger dan als ambtenaar. Maar het pad als ondernemer, dat had ik nog niet verkend.

Een reis naar Lapland begin januari 2022 die afgesloten werd met een noorderlicht spektakel zorgden voor de perfecte rituele overgang van de catacomben van het stadhuis naar een nieuw begin.

Onderweg…

Gelukkig hoefde ik deze weg niet alleen af te leggen. Via MONDEA vond (en vind) ik een thuis in een netwerk van like minded people met dezelfde drive voor lokale en maatschappelijke impact. Ook andere organisaties vonden de weg met impactvolle opdrachten die helemaal bij me passen. Ook de inleiding in het zelfstandig ondernemen en rollen als CEO, CTO, CFO, CIO,…. in m’n eigen bedrijf hebben me al veel bijgeleerd. Ik kan dan ook spreken van een succesvolle 3 jaar waarin ik talloze opdrachten tot een goed einde bracht, voor overheden, organisaties, communities en buurten.

Tussendoor investeerde ik in kennis, netwerken, contacten,… Ik volgde een opleiding Circulaire Stedenbouw bij Howest en een Placemaking training en congres in Nederland. Zo ben ik helemaal mee in de ruimtelijke ontwikkelingen en samenwerkingen van de toekomst. Ik nam deel aan de Impact Start Up club van de Sociale Innovatiefabriek waar ik de eerste stappen verkende in sociaal ondernemerschap.

Een hoopvolle en bloeiende toekomst

Ik bleef, zoals de bamboe, onder de radar groeien. Wortelen. Experimenteren. Leren.
Maar nu, ruim drie jaar later, voel ik: de tijd is rijp om duidelijker kant te kiezen. Om te groeien. Om zichtbaar te maken waar ik écht aan wil werken. Want de uitdagingen waar we voor staan — van vergrijzing tot klimaat, van eenzaamheid tot ruimtegebrek — wachten niet. We hebben nood aan mensen die durven beginnen, plekken waar ideeën kunnen landen, en samenwerkingen die echt werken.

Het is tijd voor een andere manier van groeien: traag waar het moet, snel waar het kan. Dieper geworteld, met meer impact. Daarom kies ik ervoor om mijn werk en energie vanaf nu te richten op twee sporen:

  • Samenwerken aan verandering: de uitdagingen van vandaag vragen niet om meer projecten maar betere samenwerkingen. Hoe bouwen we bruggen tussen mensen, praktijken en systemen? Hoe maken we partnerschappen sterker, slimmer en effectiever?
  • Plekken waar ruimte is om te groeien — Wat als lege panden of on(der)benutte plekken de voedingsbodem worden voor meer ontmoeting, lokaal ondernemerschap en maatschappelijke vernieuwing?

In mijn volgende blogs vertel ik je hoe ik dat aanpak met Inesights en GrowRoots. Geen grote theorieën, wel praktijk. Geen eenzame actie, wel gedeelde ambitie.

Ben jij op zoek naar manieren om met anderen het verschil te maken — op je werk, in je buurt, in je stad? Blijf dan zeker volgen. Of beter nog: bouw mee.